مانشافت که از 2002 تا 2014، برای 4 دوره پیاپی یکی از تیم‌های حاضر در مرحله نیمه‌نهایی بود، برای دو دوره گذشته، حتی از رسیدن به جمع 16 تیم برتر مسابقات هم بازمانده و شاید دیگر نمی‌توان ادعا کرد آن‌ها به جمع تیم‌های سطح یک دنیا تعلق داشته باشند!

می‌توانید حذف دوباره و کابوس‌وار آلمان از جام جهانی 2022 را هزاران بار مرور کنید و آن را به دلایل مختلف توجیه کنید، ولی اگر به سخنان بازیکنان آن‌ها گوش دهید، دلیل واضح مشخص خواهد شد. 

کیمیش در صحبت‌هایش بعد از حذف گفته 'فرصت‌های بسیاری از دست دادیم' نویر هم پذیرفته 'در خط دفاع آسیب پذیر بودیم'. پرونده بسته شد. همه باید به خانه برگردند. 

نتیجه‌گیری در همه تورنمنت‌های فوتبال بسته به آن است که کمترین چیزها از دست برود. به تیم قهرمان جهان 2014 یواخیم لوو نگاه کنید که او طی چهار بازی ابتدایی‌اش، 4 مدافع وسط در ترکیب قرار ‌می‌داد. آلمان 2022 همانند ورژن‌های قبلی‌اش در 2018 و یورو 2020 سراسر حمله بود، ولی در نهایت هم در گلزنی و هم در دفاع، ضعیف عمل کرد تا همانند معماری‌های موجود در دوحه نابخرادانه به نظر برسد.

از دست دادن موقعیت‌های مقابل دروازه نمی‌تواند در شرایطی که تیم می‌تواند این قدر خلق موقعیت کند، به اندازه گل خوردن بد جلوه کند، ولی در برابر کاستاریکا که آنها 6.06 امید گل داشتند؛ اگر توپ‌ها را گل می‌کردند، شاید بدون توجه به نتیجه اسپانیا-ژاپن و با تفاضل گل بالاتر نسبت به لاروخا راهی مرحله بعد می‌شدند. در چنین شرایطی، به هیچ وجه نیازی نبود دور از فرم بودن زمان‌سنجی‌شده اسپانیا، ، مورد بحث قرار گیرد. 

با این حال، هیچ رخدادی تنها یک دلیل ندارد. هر چه موقعیت بیشتری از دست دهید، باید با قدرت بیشتری ادامه دهید که باعث می‌شود در سمت دیگر زمین به دردسر بیفتید و هر چه گل بیشتری بخورید، باید برای گل‌های بیشتر فشار بیاورید تا در نهایت عملکردتان بی‌ثبات‌تر شود. از یورو 2016 به بعد که آلمان در نیمه‌نهایی حضور پیدا کرد، آنها در هر کدام از بازی‌های هر تورنمنتی که حضور داشتند، حداقل یک گل خورده و حداقل در یکی از بازی‌هایشان عقب افتاده‌اند. وقتی فقط دنبال جبران نتیجه در بازی هستید، بی‌شک به جایی نخواهید رسید و حتی نمی‌توانید از مرحله گروهی هم عبور کنید!

دلایل چنین عملکرد ضعیفی می‌تواند به اشکال مختلف بیان شود. قهرمانان سابق جهان و غیرقهرمانان احتمالا در شبکه‌های تلویزیونی آلمان و ستون‌های روزنامه‌ای‌شان فریاد خواهند کشید که 'تیم رهبر ندارد'! و ادعا می‌کنند بازیکنان فعلی به اندازه کافی اوضاع را جدی نمی‌گیرند و عملکرد صد درصدی بروز نمی‌دهند؛ این همان چیزی است که طی هزاران سال گذشته، هر نسل در خصوص نسل جدید به زبان می‌آورد. کیمیش می‌داند قرار است چه بر سرشان بیاید و بعد از حذف در حالی که صدایش می‌لرزید، این طور صحبت کرد:

 این بدترین روز دوران فوتبال من بود. می‌ترسم وارد سیاه‌چاله افکار منفی شوم. افکار منفی و خودخوری باعث می‌شود با خودم فکر کنم نکند همه این ناکامی‌ها به شخص من ربط دارد. من در 2016 به تیم ملی آلمان آمدم؛ پیش از آن همیشه حداقل در نیمه‌نهایی بودیم اما در ادامه دو بار در دور گروهی حذف شدیم. من نتوانستم به تیم کمک کنم. 
صادقانه بگویم که شنیدن چنین ترس‌هایی از زبان کیمیش، دردناک است؛ مخصوصا به خاطر آنکه چنین نشانه‌هایی از آسیب‌پذیری حتما از سوی حمله‌کنندگان مورد استفاده مناسب قرار خواهد گرفت. کمپین به چالش کشیدن روح و روان این بازیکن 27 ساله هفته گذشته آغاز شد؛ جایی که بیلد او را 'شفشن' خواند که به معنای 'رئیس خودخوانده' است و این همان عبارت توهین‌آمیز است که بیلد قبل از توفیق باستین شواین‌اشتایگر در جام جهانی 2014، به او نسبت داده بود. 

تحلیل‌گران کلان ممکن است شکست مفتضحانه آلمان در قطر 2022 را به عدم توفیق آنها در پرورش مهاجم نوک، مدافع وسط و مدافعین کنار نسبت دهند. هانسی فلیک در صحبت‌هایش اذعان کرد پروسه پرورش بازیکن انگلیس و اسپانیا پیشرفته‌تر از آلمان بوده است. فدراسیون فوتبال آلمان تلاش‌های بسیاری برای رفع این نقیضه انجام داده، ولی تا به ثمر رسیدن این برنامه‌ریزی‌ها چند سال دیگر طول خواهد کشید. 

در حال حاضر، فلیک باید با آنچه دارد کنار بیاید که شامل تیمی نامتعادل از بازیکنان است؛ آنها در خط میانی تعداد زیادی قهرمان چمپیونز لیگ دارند، ولی یک خط عقب‌تر، مانشافت ابزار لازم دفاعی برای پر کردن منافذ تیمی که براساس خواسته‌های فلیک، بسیار پرریسک بازی می‌کند را ندارد. کیمیش هم این مساله را تصدیق کرده است:

 فقط بدشانسی نیست. رقبا برای گل زدن به ما نیاز نیست خود را چندان به زحمت بیندازند. 
مولر این مساله را بیشتر توضیح داده است:

 در همه پست‌ها بازیکن متخصص نداریم. 
شاید مولر موقع انجام این مصاحبه، داشت به دیوید رام فکر می‌کرد که یک وینگر است، ولی به عنوان فول بک به خدمت گرفته شده یا زوله را مدنظر داشته که هیچ گاه در سطح یک مدافع وسط جام جهانی بازی نکرد. شاید اگر از این بازیکن سابق بایرن مونیخ هم در این باره پرسیده می‌شد، خود را تصادفا در چنین لیستی قرار می‌داد. 

پنج شنبه شب احتمالا آخرین تلاش شکست خورده برای استفاده از توماس مولر در پست مهاجم نوک در تیم ملی بود. شاید اگر او را در پست تخصصی‌اش، به عنوان پشت مهاجم، مورد استفاده قرار می‌دادند، راضی‌تر بود و خب احتمالا بازی کمتری هم به او می‌رسید. تلاش فلیک برای راضی نگه داشتن ستاره‌ها هم عامل دیگری در عدم نتیجه‌گیری آلمان بود؛ جایی که در دیدار با ژاپن، گورتسکا را به جای گوندوعان به زمین فرستاد و در مصاف با کاستاریکا، کیمیش را به سمت راست خط دفاعی منتقل کرد. 

آلمان از نظر تاکتیکی، هویت جذابی در قطر 2022 داشت، ولی در عمل همان سیستم به هم ریخته‌ای که در لیگ ملت‌ها دیده بودیم را به جام جهانی آورده بود که قادر به حمایت از خط دفاعی نبود. فلیک هنوز یادنگرفته در رده ملی، اولویت شماره یک باید تقویت نقاط قوت و به حداقل رساندن نقاط ضعف باشد. 

حالا اولیور بیرهوف، که طی 18 سال گذشته مدیر مانشافت بوده، هم تحت فشار خواهد بود؛ آنها در سومین تورنمنت پیاپی ناکام بوده‌اند و بخشی از این فشار هم نصیب هانسی فلیک خواهد شد. حتی لوتار ماتئوس، هم‌تیمی فلیک در بایرن و حامی طولانی مدتش، هم در مصاحبه‌ای اعلام کرده تیم در دیدار برابر ژاپن به خوبی هدایت نشده است. 

انتظار نمی‌رود برند نئوندورف در سمت ریاست فدراسیون فوتبال آلمان بخواهد تنها بعد از 9 ماه حضور فلیک در تیم ملی، تصمیم به تغییر او بگیرد. 

در خصوص دیگر نفرات حاضر در تیم ملی، احتمال می‌رود مولر و گوندوعان از بازی‌های ملی بازنشسته شوند، ولی نویر گفته می‌خواهد حداقل تا یورو در سطح ملی بازی کند و باید دید این طور خواهد شد یا نه. 

هر سرمربی که بخواهد تیم را به یوروی خانگی 2024 ببرد، با کمبودهایی که آنها در حال حاضر دارند، مواجه خواهد شد، ولی از سوی دیگر آنها همچنان خلاقیت مناسبی در زمین خواهد داشت. 

نکته این است که سرمربی تیم در یورو 2024 بهترین استفاده را نیروهای هجومی تیم برده و در حفظ نتیجه‌، همان طور که فلیک برابر اسپانیا نشان داد، بهتر عمل کند. آلمان باید دوباره به فاکتورهای بنیادی بازی در تورنمنت‌ها برگردد و به جای سراسر حمله شدن در همه بازی‌ها، کمتر گل بخورد. 

تا زمانی که چنین چیزی حاصل بشود، طرفداران آلمان نیاز نیست چندان نگران باشند. هر تیمی که جمال موسیالا را در اختیار دارد، می‌تواند در رقابت برای بدست آوردن جام‌های مختلف در سال‌های پیش‌رو شانس داشته باشد. 

به قلم رافائل هونیگشتاین برای وبسایت اتلتیک